Deconstructie is een leeswijze waarmee gepoogd wordt
vooronderstellingen te ontdekken in teksten. Het filosofische begrip vond zijn ontstaan in de jaren zestig van de 20e eeuw als reactie op het
structuralisme, dat in de eerste helft van de 20e eeuw dominant was geweest in taalkunde, antropologie en literaire kritiek. De Frans-Algerijnse denker
Jacques Derrida legde de basis van het begrip “deconstructie” met onder meer
La Voix et le Phénomène (1967) en
La Dissémination (1972).