Ekstaza ( (
ekstasis),
bycie na zewnątrz siebie) – wieloznaczne pojęcie, najczęściej odnoszące się do stanu człowieka, w którym działania i władze
duszy są tak zwrócone ku przedmiotowi poznania i pragnień, że
osoba w mniejszym lub większym stopniu staje się niezdolna do odbierania i odczuwania zewnętrznych bodźców zmysłowych. Czasem interpretowane jako tzw.
odmienne stany świadomości. W religiach objawionych, które przyjmują
dualizm antropologiczny osoby ludzkiej, np. w
chrześcijaństwie, zwłaszcza w
katolicyzmie, rozumiana jest jako
mistyczne wyjście (gr.
ekstasis)
duszy z ciała w doświadczeniu zjednoczenia z Bogiem w
miłości (por.
2 Kor 12,1-4). W innym znaczeniu, w religiach naturalnych ekstazą określa się stany
transowe, zaliczane do praktyk szamanistycznych.