Emir (
arab.
Amir) – wódz,
dowódca,
książę. Tytuł muzułmańskich dostojników
państwowych. Władca
emiratu. W okresie powstawania państwa
muzułmańskiego dowódca wojskowy, a następnie wielkorządca podbitej prowincji z nadania
kalifa, sprawujący jednocześnie władzę wojskową, administracyjną i finansową. Za
Abbasydów zakres władzy emirów uległ znacznemu ograniczeniu. Niektórzy emirowie zakładali własne
dynastie w podległych sobie prowincjach.