Fenomenologia religii, w znaczeniu nauk o religii: inaczej
religioznawstwo porównawcze - zestawienie faktów i systemów religijnych i dokonywanie porównań, po to aby odkryć specyfikę danego systemu religijnego. Jest to typ badań nad
religią charakterystyczny dla badaczy skandynawskich (np. Chantepie de la Saussaye) czy też holenderskich (
Gerardus van der Leeuw). Natomiast od strony
filozofii religii - metoda badania religii, jako zjawiska (fenomenu)
kultury. Powstała na początku XX wieku i wywodzi się od metody
fenomenologicznej Edmunda Husserla. Przyjmuje się tu za punkt wyjścia nie tyle fakty i systemy religijne, ile religię jako taką i bada się metodą
fenomenologiczną jej istotność, znaczenie dla człowieka religijnego (przeżycie religijne) czy też oddziaływanie kulturowe. Określone wierzenia czy praktyki religijne mają tu mniejsze znaczenie niż w
religioznawstwie. Do najsłynniejszych fenomenologów religii należą:
Max Scheler,
Romano Guardini czy też, zorientowany także
hermeneutycznie,
Paul Ricoeur.