Fluisteren is
spreken zonder gebruik te maken van de
trillingen van de
stembanden. Niettemin kan er door fluisteren hoorbaar
geluid geproduceerd worden. Dit wordt geproduceerd door snelle luchtstromingen door de keel en de mond. Fluisteren is minder goed verstaanbaar dan hardop spreken. Niet alleen is het
geluidniveau aanzienlijk lager, maar ook is het verschil tussen stemhebbende en stemloze
medeklinkers aanzienlijk minder dan bij normale spraak. Zo is het onmogelijk om al fluisterend verschil te maken tussen de s en de z. Het woord fluisteren is dan ook een
onomatopee; het woord bevat alleen stemloze medeklinkers, en klinkers waarbij de mond slechts weinig geopend hoeft te worden.