Generatieve taalkunde of
generatieve grammatica (ook wel
chomskyaanse taalkunde) is de verzamelnaam voor een aantal theorieën binnen de
theoretische taalkunde, vooral op het gebied van de
fonologie, de
morfologie en de
syntaxis, die met elkaar gemeen hebben dat ze (a) een grote, bijna mathematische, precisie nastreven in de beschrijving van grammaticale verschijnselen, (b) uitgaan van de gedachte dat het taalvermogen aangeboren is en dat de beschrijving van een grammaticaal systeem dus de beschrijving is van een verschijnsel dat zich voordoet in de menselijke geest, en daarmee uiteindelijk in het menselijk brein.