Gitara basowa −
instrument strunowy szarpany, najczęściej
elektryczny, z
progami na
podstrunnicy (gryfie); stosuje się także
gitary basowe bezprogowe (
fretles, z
ang. fretless). Gitara basowa — podobnie jak
kontrabas —
transponuje o
oktawę w dół. Tradycyjne
gitary basowe mają cztery
struny E1,
A1,
D,
G, czyli wydają
dźwięki odpowiednio: 41,2
Hz, 55 Hz, 73,4 Hz i 98 Hz. Łączna skala gitary basowej obejmuje dźwięki (w brzmieniu) od
E1 do
g1, jest więc identyczna ze skalą
kontrabasu 4-strunowego. Oprócz tradycyjnego stroju EADG, głównie w muzyce cięższej stosuje się strój obniżony, gdzie o ton niżej stroi się całą gitarę (DGCF) lub tylko najniższą strunę (DADG). Oprócz czterostrunowych, istnieją także modele pięciostrunowe (z dodatkową dolną struną
H2 lub
C1) (jak kontrabas 5-strunowy, orkiestrowy), sześciostrunowe (jak pięciostrunowy plus górna struna C), ośmiostrunowe (gdzie dla każdej struny, takiej jak w gitarze czterostrunowej jest dodana druga
strojona o oktawę wyżej) oraz dwunastostrunowe, spokrewnione z
Chapman stickami. Firma Modulus wyprodukowała w
latach 80 XX w. osiemnastostrunową gitarę basową (jej szyjka ma 6 cali szerokości). Osoba grająca na gitarze basowej to
basista. Gitara basowa zazwyczaj należy do
sekcji rytmicznej zespołu muzycznego w
muzyce rozrywkowej, jednak obecnie jest często wykorzystywana jako instrument solowy.