gwiazdozbiór Feniksa

Feniks (łac. Phoenix, dop. Phoenicis, skrót Phe) – niezbyt jasna, 37. co do wielkości  konstelacja nieba południowego. W szerokości geograficznej Polski niewidoczna (w południowej Polsce (Opołonek) granica gwiazdozbioru wznosi się na około 2 stopnie ponad horyzont). Jest to względnie mała konstelacja, ale największa spośród nowożytnych. Naniesiona pod koniec XVI wieku przez holenderskiego astronoma Petrusa Planciusa na podstawie obserwacji holenderskich nawigatorów Pietra Dirkszoona Keysera oraz Fredericka de Houtmana. Opisana w dziele Uranometria Johanna Bayera w 1603 roku. W czasach wcześniejszych, gwiazdy Feniksa należały do gwiazdozbioru Erydanu. Liczba gwiazd widocznych nieuzbrojonym okiem: około 40.