Henoteizm (z
gr. heis, dopełniacz
henos – "jeden",
theos – "bóg") – forma przejściowa religii pomiędzy
politeizmem a
monoteizmem. W henoteizmie uznaje się wielkość wielu bogów przy jednoczesnym wywyższeniu jednego bóstwa (najczęściej jest to stojący na czele panteonu bóg). W odróżnieniu od
monoteizmu pomniejsze bóstwa mogą być uznawane za
hipostazy najwyższego, ale nie stanowią z nim jedności.