Herbata – napar przyrządzany z liści i pąków grupy roślin, nazywanych tą samą nazwą, należących do rodzaju
kamelia (
Camellia). Rośliny te są do siebie podobne, traktowane jako odrębne gatunki lub odmiany jednego gatunku –
herbaty chińskiej (
Camellia sinensis). Dawniej zaliczano je do rodzaju
Thea, różnią się od innych kamelii zawartością substancji swoistych i kilkoma drobnymi cechami morfologicznymi. W Chinach opisuje się ją znakiem 茶, który jest jednak różnie czytany w zależności od dialektu: tê – dialekt
hokkien (czego odmiany są często obecne w językach zachodniej Europy) oraz chá, w dialekcie
kantońskim i
mandaryńskim (z odmianami tej wymowy popularnymi na wschodzie – Indie, Iran, Turcja, Rosja, Czechy). Polska nazwa
herbata to
zbitka pochodząca od łac.
herba thea (gdzie
herba oznacza po prostu „ziele” podobnie jak
yerba; wariant
hierba; w
hiszpańskim yerba mate). Rośliny uprawiane są w wielu krajach strefy zwrotnikowej, także poza Azją, dla pączków i
liści, z których po uprzednim przygotowaniu (suszenie, czasami fermentacja) przyrządza się napar.