Karawela – w XV-XVII wieku oznaczała jednopokładowy, dwu lub trójmasztowy żaglowiec o wysokich
nadbudówkach (tzw.
kasztel) na
dziobie i
rufie. Karawela była zwykle uzbrojona w kilka ciężkich
dział oraz mniejsze działka (na ogół 4-6 dział). Wyporność karaweli wynosiła najczęściej około 250 łasztów. Załoga liczyła około 50 ludzi. Ze względu na swą szybkość,
stateczność oraz bezpieczeństwo karawele umożliwiały dłuższe podróże morskie, co uczyniło je przydatnymi do wypraw odkrywczych. Floty wojenne
Hiszpanii i
Portugalii używały karawel na ogół do celów rozpoznawczych.