Ang
katapatan, na tinatawag ding
katapatang-loob,
pagkamatapat na loob, o
pagkamatapat, ay ang pagkakaroon ng
debosyon at
pananalig sa isang
tao,
bansa,
pangkat, o
layunin. Hindi nagkakasundu-sundo ang mga pilosopo hinggil sa kung saang mga bagay na maaaring maging tapat ang isang tao. Ang ilan ay nangangatwiran na ang isang tao ay magiging matapat sa isang malawak na saklaw ng mga bagay, habang ang ilan naman ay ikinakatwiran na maaaring lamang na ibigay ang katapatan sa ibang tao at iyan ay mahigpit na
interpersonal.