Klasycyzm (z
łac. classicus – doskonały, pierwszorzędny, wzorowy, wyuczony) –
styl w
muzyce,
sztuce,
literaturze oraz
architekturze odwołujący się do kultury
starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do
antyku. W
Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w
renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak
manieryzm,
barok,
rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w
eklektyzm końca XIX wieku. Klasycyzm jako styl panował w epoce
oświecenia. Najpełniejszy rozkwit klasycyzmu nastąpił w I poł. XVIII wieku. W dziedzinie literatury swoisty kres klasycyzmu przyniosła
walka klasyków z romantykami.