liczba pojedyncza

Liczba pojedyncza (skróty: l.poj., l.p.) to szereg form fleksyjnych, tj. przypadków w deklinacji i osób w koniugacji, oznaczających jeden przedmiot bez względu na to, czy jest to rzeczywiście jednostka (np. mały chłopiec biegnie), czy gatunek (np. pies szczeka), czy też zbiorowość (np. armia walczy). Nieliczne rzeczowniki mają tylko formy liczby pojedynczej (singulare tantum). Są to niektóre nazwy własne (np. Wisła, Bałtyk), większość rzeczowników będących nazwami materiałów (np. miedź), wiele rzeczowników oznaczających pojęcia oderwane (np. dobroć, radość) oraz rzeczowniki zbiorowe (np. szlachta, sitowie)

Zobacz też

• liczba mnoga
• liczba podwójna
• liczba potrójna
• liczba poczwórna