magneet

Een magneet (Oud-Grieks: λίθος μάγνης , lithos Magnes, "Steen uit Magnesia", zie het mineraal magnetiet) is een voorwerp van magnetisch of gemagnetiseerd materiaal, dat op grond van dit magnetisme voorwerpen van ferromagnetisch materiaal aantrekt en andere magneten aantrekt of afstoot. Dit fenomeen wordt veroorzaakt door een door het voorwerp opgewekt magnetisch veld. Een magneet heeft twee plaatsen (polen) waar de magneetwerking het sterkst is en wordt daarom ook dipool genoemd. Door het aardmagnetisch veld wijst een vrij opgehangen magneet naar de geomagnetische noordpool. Die plaats op de magneet wordt de noordpool genoemd.

Een permanente magneet, meestal gewoon als magneet aangeduid, (in de volksmond ook soms trekstaal of plakijzer genoemd) is een voorwerp dat van zichzelf magnetisme vertoont. Dit in tegenstelling tot een elektromagneet, waarvan het magnetisme het gevolg is van de elektrische stroom door de spoel. Magnetisme is het verschijnsel dat een magneet een aantrekkende werking uitoefent op onder meer ijzeren voorwerpen, en een aantrekkende dan wel afstotende werking uitoefent op andere magneten. Magnetisme is een eigenschap van het ferromagnetische materiaal waaruit een magneet bestaat en waarin de magnetische dipolen alle permanent dezelfde kant op staan. Magnetisme is ontdekt aan het mineraal magnetiet.