monastycyzm

Monastycyzm (z łac. monasticus, od gr. monastērion - cela pustelnika, z monachos - samotny) – forma życia religijnego, której podstawą jest życie, zgodne z regułą zakonną, we wspólnocie zakonnej (klasztor); w chrześcijaństwie, a także m.in. w religiach pogańskich (westalki), w judaizmie (qumrańczycy), w buddyzmie i in. Monastycyzm ma na celu kult religijny - służbę Bogu czy dążenie do samorealizacji przez czystość duchową, ubóstwo, umartwianie się, modlitwę, kontemplację lub medytację, np. w buddyzmie reguły zakonne są zwane "ku wyzwoleniu" (sanskryt. Prātimokṣa; Prāti znaczy "ku" a mokṣa "wyzwolenie").