Met
neoplatonisme wordt verwezen naar de periode van
platonisme die volgde op de nieuwe impuls die de filosofische speculaties van
Plotinus (204-269) eraan hadden gegeven. De neoplatonisten zelf beschouwden zichzelf gewoon als
platonisten; het moderne onderscheid is gebaseerd op het oordeel dat hun
filosofie genoeg
unieke interpretaties van Plato bevatte om te spreken over
een wezenlijk andere filosofie dan die waarover Plato schreef. De moderne betekenis van de term is die van een school voor religieuze en mystieke filosofie die vorm kreeg in de 3e eeuw na Christus, gesticht door Plotinus en gebaseerd op de leer van
Plato.