ophopingspunt

In de wiskunde, meer bepaald in de analyse en de topologie, is één ophopingspunt, verdichtingspunt of limietpunt van een verzameling een punt (niet noodzakelijk tot de verzameling behorend) met in elke omgeving rond dat punt, hoe klein die omgeving ook is, oneindig veel punten van de verzameling. Punten van de verzameling hopen zich op in de buurt van het ophopingspunt; hoe dichter men het verdichtingspunt nadert, hoe dichter de punten van de verzameling opeen liggen. De verzameling moet natuurlijk een minimale structuur hebben, zodat van omgevingen kan worden gesproken. Ophopingspunten zijn dus gedefinieerd in topologische ruimten, of specifieker in metrische ruimten en Euclidische ruimten.