orbitaal

Een orbitaal is een begrip in de natuurkunde om min of meer aanschouwelijk betekenis te geven aan de baan van een elektron in een atoom. In het klassieke atoommodel bevond een elektron zich in een schil, een bolvormig gebied rondom de kern. In de kwantummechanica wordt de positie van een elektron in een geïsoleerd atoom beschreven door de golffunctie van dat elektron. Door deze golffunctie, die zelf ook als orbitaal wordt aangeduid, wordt een kansverdeling gegeven over de mogelijke posities van het elektron. In principe bestaat de mogelijkheid het elektron op zeer grote afstand van de kern aan te treffen, maar de kans daarop is zeer gering. De waarschijnlijkste posities, met gezamenlijk een kans van 90% om het elektron er aan te treffen, vormen het orbitaal. Het is het trefkansgebied van een elektron binnen de grenzen van het atoom.