poczet rycerski

Poczet rycerski, zwany też kopią – ukuty w średniowieczu termin na określenie rycerza i jego świty. Poczet składał się z co najmniej dwóch jeźdźców (gdy rycerzowi towarzyszył tylko jeden giermek), przy czym poczty możnych i władców były wielokrotnie większe, licząc nawet kilkadziesiąt koni. Przeciętny jednak poczet składał się zazwyczaj z rycerza, dwóch osłaniających jego boki pocztowych (giermków) i dwóch do czterech zbrojnych sług trzymających się nieco z tyłu dla zapewnienia czołowej trójce dodatkowej osłony, dostarczenia lub wymiany na inny oręża, odprowadzania do tyłu rannych. Z dala – ale w zasięgu wzroku – trzymało się kilku "luzaków" gotowych w każdej chwili podprowadzić świeże konie.