poem

Poezija je poseban zanr u knjizevnosti, gdje je pjesnikova poruka izrecena kroz stihove. Pjesma obicno sadrzi niz stilskih figura, ukljucujuci rimu, metaforu, poredenje, gradaciju, hiperbolu, itd. Smatra se da je poezija najstarija vrsta knjizevnost. Rani primjeri su Sumerski "Ep o Gilgamesu" (1700. p. n. e.), dijelovi Biblije i radovi Homera.

Poezia është gjini letrare, ku porosia e poetit zakonisht shprehet me vargje. Poezia ndërthur figura stilistike siç janë rima, metafora, krahasimi, hiperbola, etj. Konsiderohet se poezia është lloji më i vjetër i krijimtarisë letrare. Shembuj të hershëm të krijimtarisë poetike janë "Epi i Gilgameshit (1700 p.e.s.), pjesë të Biblës dhe veprat e Homerit. Poezia është forma tradicionale e artit të shkruar në të cilin gjuha njërëzore përdoret për ato cilësi estetike në të, ose në vend të përmbajtjes së saj. Poezia ndahet në poezi lirike, epike dhe epiko-lirike. Varësisht nga preferencat e poetit poezia në disa raste e përdor rimën, por autorët modern nuk kujdesen shumë për rimën. Me poezi autori shpreh ndjenjat por edhe vështrimin e tij për ndonjë dukuri apo ngjarje me një gjuhë të fuqishme artistike. Në fillimet e letërsisë, në kohërat e lashta, çdo shprehje kosiderohej si poezi. Vetëm më vonë, Aristoteli në veprën et tij Poetika, ndau poezinë në tri gjini: në poezi lirike, poezi dramatike dhe epopeja. Kjo ndarje qëndron akoma dhe sot. Në fillim poezia u paraqit si nevojë ritmike për të memorizuar dhe përcjellur gojarisht tek të tjerët mitet fetare në shum civilizime të lashta duke krijuar kështu epopenë. Poezia shkon gjithëmonë duke u përsosur kështuqë paraqiten forma liturgjike më të shkurta si psalmi dhe himni e më vonë, elegjia dhe tragjedia.

Poezija – grožines literaturos dalis, kurioje išnaudojamos ne tik tiesiogines prasmines kalbos savybes, bet ir estetines ar keliancios jausmus, asociacijas. Poezijos kuriniai – eiles. Jos kuriamos pasitelkiant ivairias stilistines kalbos priemones (metaforos, simbolika, ironija, palyginimai ir kt.), kalbos skambesi (asonansas, onomatopeja, aliteracija, ritmas), išreiškiant jausmus bei išgyvenimus. Šios priemones išplecia ar pakeicia tiesiogine kurinio kalbos prasme; dažnai tas pats poezijos kurinys gali buti interpretuojamas keliais skirtingais budais. Poezija yra sunku versti i kitas kalbas ne tik del eiliavimo, bet ir del kalbos ypatumu (žodžiu žaismo ir kt.). Poezija kuriantis žmogus vadinamas poetu.