Poezja metafizyczna – nurt
lirycznej poezji barokowej. Termin jest używany przede wszystkim w odniesieniu do twórczości angielskich poetów końca XVI oraz XVII wieku, którzy, łamiąc wcześniejsze reguły, wprowadzili do liryki język nauki, filozofii i teologii. Wiersze tego typu mieszały tematykę religijną, filozoficzną i erotyczną, przy czym znakomicie wyrażały atmosferę
sceptycyzmu i niepewności, charakterystyczną dla czasów po gwałtownym zmierzchu
renesansu. Wśród prekursorów poezji metafizycznej wymienia się przede wszystkim
Roberta Southwella, jednak największy wpływ na jej powstanie miała twórczość
Johna Donne'a.