polyphonic music

In music, polyphony is a texture consisting of two or more simultaneous lines of independent melody, as opposed to a musical texture with just one voice which is called monophony, and in difference from musical texture with one dominant melodic voice accompanied by chords which is called homophony.

Polyphonie (altgriechisch πολύ polý „viel“ und φωνή phonḗ „Stimme“) bezeichnet verschiedene Arten der Mehrstimmigkeit in der Musik. Das Wort polyphonia erscheint in dieser Bedeutung erstmals um 1300, wird bis zum 18. Jahrhundert jedoch selten verwendet.

Onder polyfonie (Grieks: πολύς, veel; φωνή, stem, klank, geluid) verstaat men in de muziek: gecomponeerde meerstemmigheid, dat wil zeggen, meerdere melodieën tegelijkertijd, al dan niet in verschillende stemregisters, soms zelfs complex bezet. Het basisprincipe daarbij is dat alle stemmen gelijkwaardig zijn, of althans een volwaardige rol hebben. Voorbeelden van polyfone compositietechnieken zijn de canon en de fuga.

En musique, la polyphonie est la combinaison de plusieurs mélodies, ou de parties musicales chantées ou jouées en même temps.

Polifonia ( polyphonia - "wiele głosów") – rodzaj faktury muzycznej, w której równocześnie dwa lub więcej głosów prowadzonych jest niezależnie od siebie. Szczytowym osiągnięciem polifonii jest twórczość Jana Sebastiana Bacha.