Zatoki przynosowe, (łac. sinus paranasales) – przestrzenie pneumatyczne w kościachtwarzoczaszki mające połączenie z jamą nosową. Są to wpuklenia błony śluzowej wrośnięte od jamy nosowej w otaczające kości, od których przyjmują swoje nazwy. Zaczynają się one rozwijać u człowieka już w życiu płodowym, ostateczne zaś wymiary osiągają w drugiej dekadzie życia. W rozwoju embrionalnym jako pierwsza wykształca się zatoka szczękowa.