Skala Richtera –
skala logarytmiczna określająca wielkość
trzęsienia ziemi na podstawie
amplitudy drgań wstrząsów sejsmicznych, wprowadzona w 1935 roku przez amerykańskich geofizyków
Charlesa F. Richtera i
Beno Gutenberga. Obecnie używana wyłącznie przez dziennikarzy, z powodu przyzwyczajenia odbiorców i mass mediów. Współczesna
sejsmologia do oceny wielkości wstrząsów sejsmicznych wykorzystuje
magnitudę, skalibrowaną w taki sposób, by w przedziale typowych trzęsień ziemi (od 3 do 7) pokrywała się ze skalą Richtera.