superscript

Een superscript (letterlijk: bovenschrift) is een teken dat boven de normale schrijfhoogte wordt geplaatst, gewoonlijk in een iets kleiner corps, 70 tot 90 procent van de normale tekstgrootte. Veel wetenschappen en andere vakgebieden hanteren conventies voor het gebruik van superscript. Voorbeelden:

• In een formule om een kwadraat of een andere macht aan te duiden, bijvoorbeeld:
  • E=mc² (uit Einsteins relativiteitstheorie)
  • 3⁷ = 2187
• In de beschrijving van subatomaire deeltjes om de elektrische lading aan te duiden, bijvoorbeeld:
  • De pionen p⁺, p^– en p⁰ (positief, negatief resp. neutraal)
  • Het elektron e^– en het positron e⁺
• In de scheikunde om isotopen van elkaar te onderscheiden
  • ¹⁴C is een radioactieve vorm van koolstof
  • ¹²C is de meest voorkomende, stabiele vorm van koolstof
• In de (wetenschappelijke) literatuur en om een voetnoot*, eindnoot¹ of referentie aan te geven