In de
wiskunde is een
stelling (ook
theorema,
propositie of
these) een
bewering, die op basis van
axioma's en eerder bewezen beweringen is
bewezen. Om een stelling te
bewijzen gebruikt men in de wiskunde de regels van de
logica. De afleiding van een stelling wordt vaak geïnterpreteerd als een bewijs van de
waarheid van de resulterende
uitdrukking, maar, afhankelijk van de
betekenis van de
afleidingsregels kunnen verschillende
deductieve systemen verschillende
interpretaties opleveren. Stellingen hebben twee componenten, die respectievelijk de
hypothesen en de
conclusies worden genoemd. Het bewijs van een wiskundige stelling is een logische redenering, waaruit blijkt dat de conclusies een
noodzakelijke gevolgtrekking op basis van de hypothesen zijn, in de zin dat als de hypothesen waar zijn, dat dan de conclusies ook waar moeten zijn, en dit zonder verdere aannames. Het
concept van een stelling is daarom fundamenteel
deductief, dit in tegenstelling tot de notie van een
wetenschappelijke theorie, die
empirisch is. Een bewezen stelling kan weer gebruikt worden voor verdere bewijsvoering. Een stelling die speciaal voor dit doel opgesteld wordt heet een
hulpstelling of
lemma. Twee voorbeelden van bekende wiskundige stellingen zijn de
stelling van Pythagoras en de
laatste stelling van Fermat.