De
verstrooiing van Rutherford beschrijft de verstrooiing van geladen deeltjes en is genoemd naar
Ernest Rutherford. In 1911 beschreef hij dit effect hetgeen leidde tot het opstellen van het
atoommodel van Bohr in 1913. De hypothese werd met experimenten gedaan door
Hans Geiger en
Ernest Marsden in 1909 bevestigd.