De
Wet van Hooke (
Latijn:
ut tensio, sic vis, "zoals rek, zo is kracht") is een bekende wet uit de
natuurkunde en
materiaalkunde die de
evenredigheid tussen de
mechanische spanning en de hieruit voortkomende vervorming (bijvoorbeeld een
uitrekking) beschrijft. De wet geldt voor allerhande materialen tot de
proportionaliteitsgrens. Voorbij die grens is de vervorming niet omkeerbaar en is de veer vernield. Voor veren in laboratoria worden dan ook
staalsoorten gebruikt met een hoge proportionaliteitsgrens. De Britse natuurkundige
Robert Hooke publiceerde de wet van Hooke in
1678 in de vorm van een
anagram:
ceiiinosssttuv. Tevens formuleerde hij deze in
1678 in zijn werk
De Potentia Restitutiva. De wet van Hooke kan thans worden afgeleid uit de microscopische uitleg van
veerkracht.