Wieczna lub
wieloletnia zmarzlina, zwana też czasem
wieczną marzłocią lub
marzłocią trwałą lub
zlodowaceniem podziemnym lub (
ang.)
permafrostem – zjawisko trwałego (minimum dwa kolejne lata) utrzymywania się części
skorupy ziemskiej w
temperaturze poniżej
punktu zamarzania wody niezależnie od
pory roku. Powstaje w warunkach suchego i
jednocześnie zimnego klimatu (o średniej temperaturze powietrza poniżej –11
stopni Celsjusza). Obejmuje około
Alaski, większość północnej Kanady i
Syberii (ciągła zmarzlina występuje prawie wyłącznie we wschodniej Syberii, w zachodniej jest obecna tylko na północnym wybrzeżu oceanu). Ciągła zmarzlina sięga aż do północnej Mongolii, punktowo występuje też w Górach Skandynawskich i na Grenlandii. Natomiast nieciągłe zmarzliny zajmują także większość
Tybetu, są też znane z Alp. Wieczną zmarzlinę odkryto również w północno-wschodniej Polsce, w okolicy Suwałk na głębokości 357 metrów poniżej poziomu gruntu. Jest to pozostałość po zmarzlinie z okresu ostatniego zlodowacenia, która przetrwała dzięki specyficznym warunkom geologicznym, tak zwanej suwalskiej anomalii geotermiczno-hydrogeochemicznej.