Wielka schizma zachodnia (także
schizma zachodnia,
schizma papieska lub
wielka schizma; samo określenie
wielka schizma może być jednak używane także w odniesieniu do
wielkiej schizmy wschodniej) – okres trwający od
1378 do
1417 roku, kiedy to brak zgody
kardynałów, kierujących się głównie pobudkami politycznymi, powodował, że do tytułu głowy
Kościoła katolickiego rościło sobie pretensje dwóch, a nawet trzech
papieży jednocześnie.