Wodewil – lekki muzyczny utwór sceniczny o cechach farsy, ze śpiewami, tańcami i pantomimą. Wywodzi się z tradycji francuskiej operetki. Na terenie Niemiec adaptowany jako singspiel. Popularny w pierwszej ćwierci XX wieku w Stanach Zjednoczonych, gdzie często łączył cechy kabaretu i burleski. Do znanych artystów wodewilowych z tamtego okresu zaliczyć można Josephine Baker, George'a Burnsa i Boba Hope'a. W Polsce do luminarzy tej formy sceny muzycznej należał Ludwik Sempoliński.